¯mij
W jêzyku pras³owiañskim *zm?j? (r.m.) oznacza³ 'mitycznego stwora w postaci skrzydlatego wê¿a, smoka', a *zm?ja (r.¿.) to '¿mija, w±¿'. Zmej wystêpuje jako dobry demon zjawisk atmosferycznych, obroñca swojego rodu i plemienia. Obraz smoka jako o mitycznym opiekunie. Zmej pe³ni³ funkcjê obronn±, ale mo¿e byæ on równie¿ istot± z³o¶liw± i szkodliw±.
Istota ta mo¿e wystêpowaæ w dwóch postaciach: zoomorficznej i antropomorficznej. Pierwszy jest przedstawiony jako potwór ogromnych rozmiarów, ze skrzyd³ami i ogonem. Druga postaæ jest cz³owiekiem, który w pewnych okoliczno¶ciach mo¿e siê w smoka przemieniæ.
Zmej jest postaci± zwi±zan± z ogniem i piorunami. Podczas walki z wrogimi demonami zionie ogniem, z którego powstaj± b³yskawice. Zwi±zany jest wiêc z niebem i ziemi±, a jego atrybuty to: woda i ogieñ.
S³owo ¿mij (wyraz w r.m.) w jêzyku polskim wysz³o z u¿ycia, a jego znaczenie przej±³ wyraz 'smok'. Zachowa³o siê tylko w niektórych gwarach w pierwotnym znaczeniu oraz w niektórych jêzykach s³owiañskich to:
- w chorwackim zmej,
- w rosyjskim ???? (równie¿ w znaczeniu "w±¿", a smok to te¿ ??????),
- w serbskim ????,
- w s³oweñskim zmaj,
- w ukraiñskim ????,
- w bu³garskim zmej i smok (????, ????) to spokrewnione istoty.